Het is een tijdje geleden maar daar zijn we weer! De reden dat ik aan eten denk wanneer ik de titel van deze blog bedenk is simpel want in Argentinie draait het leven om eten en drinken en dathebben we dan ook gedaan! Argentijnen beginnen de dag met een licht ontbijt, gaan vervolgens naar hun werk om daar een paar uur te doen waarvoor ze betaald worden maar om 1 uur zitten ze alweer klaar voor de vaak warmelunch en plakken daar dan nog een ¨welverdiende¨ siesta achteraan. Om zes uur is het tijd voor de Merienda (tussendoortje), dit houdt in dat ze thee drinken met zoveel mogelijk zoetigheid erbij zodat ze weer vol zitten tot een uur of tien ´s avonds want dan gaan ze pas dineren. Het diner gaat gepaard met liters rode wijn en heel veel vlees. Erwin en ik waren uiteraard helemaal in onze nopjes enper dagspoelden we dan ook minimaal een halve kilo biefstuk weg met minimaal 1 fles rode wijn! Tien kilo later........schrijf ik deze blog!

Na ons avontuur naar de zoutvlaktes in Bolivia kwamen we aan in het chileense San Pedro de Atacama waar we een camper hadden gehuurd om het noorden van Argentinie te bereizen en deze vervolgens weer in te leveren in de hoofdstad van Chili, Santiago. We keken heel erg uit naar het reizen per camper omdat het toch weer even wat anders is dan al die ellenlange busreizen die we er inmiddels al op hebben zitten. San Pedro is een dorpje omringd door zandduinen maar omdat we al in Huacachina (Peru) van de zandduinen naar beneden gesuist waren hebben we alleen een mountainbike tochtje door de omgeving gemaakt om toch iets gezien te hebben. Dagje later stond ons campertje voor ons klaar en wat was het een gaaf ding. Helemaal in zebra stijl geschilderd en van alle gemakken voorzien, echt een klein huis op wielen. Na wat instructies konden we vertrekken richting Argentinie en dat hebben we geweten! Uitgestempeld bij de chileense grens moesten we nog ruim 120 kilometer afleggen naar de grens van Argentinie over een kronkelende bergweg. Luid zingend en vol vertrouwen begonnen we aan onze eerste route om onszelf drie uur later bij de grens te laten vertellen dat we toch echt de verkeerde papieren hadden om met een auto de grens over te steken en ja, dat we echt even om moesten draaien om de goede te halen. Pffff, dan heb je het wel even gehad maar omdat je geen keus hebt toch maar weer omgedraaid om vervolgens pas om 9 uur ´s avonds met de goede papieren de grens te passeren. De douniers herkenden ons nog en we maakten een praatje en vertelde dat we naar Salta wilden rijden maar dat niet meer gingen halen vanwege de ernstige vertraging. Ze lieten ons de weg zien naar het dichtsbijzijnde hotel en adviseerden ons daar te gaan slapen. Nee hoor wij hebben een camper dus we kamperen wel ergens in het wild maar toch bedankt. De volgende ochtend snapten we ineens waarom ze ons een hotel in hadden proberen te praten. We werden namelijk wakker van de kou met ijs aan de binnenkant van de camper en nog net geen zwarte neus maar wel zwaar onderkoeld. Wat bleek: we bevonden ons op 4000 meter hoogte en hadden daar geen flauw idee van!!! Weer een les geleerd: eerst de Lonely Planet checken voor de hoogte voordat we die zebra ergens parkeren!!! Na deze nacht hebben we ons ´s nachts dan ook niet hoger dan 1500 meter gewaagd. Met de zebra reden we de prachtige wegen van het noorden van Argentinie waarbij je de meest fantastische rotsformaties passeert en wel 150 keer per dag stopt voor een foto. We bezochten steden als Salta, Cafayete en Cordoba waarbij we genoten van de westerse luxe van mooie winkels, goed geregelde verkeerssituaties en zoals eerder gezegd toch vooral van eten! Op elke camping waar we geweest zijn staat een parilla (bbq) waar Erwin, na het kunstje afgekeken te hebben bij een argentijnse familie zich al snel ontpopte tot meesterbraaier en ik me stortte op de salade zodat we toch een beetje vitamines naar binnen kregen. Weggespoeld met het zoveelste flesje Malbec en een potje kaarten na afloop en je hebt een heerlijke avond!

We brachten een bezoek aan de stad Mendoza die bekend staat om de kwalitatief goede wijnen die daarvandaan komen en waarvan we de meeste ook in Nederland kunnen vinden en dan mogen jullie raden wat we hier gedaan hebben!!???

Voor we het wisten was het alweer tijd om de camper in te leveren maar niet voordat we een bezoek aan het chileense kustplaatsje Valparaiso hadden gebracht. Dat hadden we nou net niet moeten doen want we hebben het hele strand amper gezien vanwege de keiharde regen die de hele dag met bakken uit de hemel viel. Beetje jammer en zonde van de extra kilometers maar je kan niet overal geluk hebben. In Santiago brachten we de camper, met pijn in ons hart, weer terug en zijn we nog een paar dagen blijven hangen. Deze had ik ook nodig om bij te komen van de poging die Erwin waagde om mijn haar te kleuren. Het is al een paar keer goed gegaan tijdens deze reis dus ik onderging de behandeling vol vertrouwen. Toen ik mijn haar uit ging spoelen onder de douche en het daarna even lekker wilde uitborstelen voor de spiegel kreeg ik echter de schrik van mijn leven want...................het was groen! Kut met een hoofdletter K want wat doe je dan? Erwin opperde om nog maar een nieuw doosje kleurspoeling te halen maar dat durfde ik toch echt niet meer aan dus de volgende morgen maar noodgedwongen een bezoek aan de kapper gebracht. Honderd dollar armer kwam ik naar buiten met tranen in mijn ogen want mij haar was nu weliswaar niet meer groen maar wel zwart! De kapper wist mij te vertellen dat hij het te riskant vond om terug te gaan naar blond dus dat ik maar een donkere kleur moest kiezen dus ik ging met bonkend hart voor een soort hazelnootbruin maar ik denk dat hij zwart toch beter bij me vond passen want toen ik in de spiegel keek schrok ik me echt een ongeluk, zo donker! De eerste dagen werd ik er echt niet vrolijk van en vermeed ik het zoveel mogelijk in de spiegel te kijken maar nu ben ik er aan gewend en kan ik er wel mee leven en Erwin vind het mooi dus we laten het maar even zo!

Om mij weer vrolijk te krijgen vertrokken we naar Bariloche en daar werd ik inderdaad heel erg blij van want hier hebben we twee super mooie dagen in het grootste skigebied van Zuid Amerika doorgebracht. Uitgedost in een gehuurd retro jaren 80 skipak hebben we ons helemaal uitgeleefd in dit prachtige skigebied. Omdat we de eerste dag van de opening al op de piste stonden was er bijna niemand en hoefden we dus nooit te wachten bij de liften en werden we ook nog eens beloond met geweldige uitzichten en een strakblauwe lucht. Wauw!

Skien is natuurlijk nooit goedkoop dus meer dan twee dagen zat er helaas niet indus opnaar Buenos Aires. Via een kennis van Erwin hadden wehier voor een schappelijke prijs een leuk appartementje gehuurdmidden in het centrum en vlakbij de metro dus gedurende zes dagen hebben we elke dag een stukje van de stad verkend en daar echt volop van genoten want Buenos Aires is wat mij betreft een van de gaafste steden ter wereld. Mensen dansen de tango op straat, er zijn eindeloze markten,het bruist van het leven, degebouwen zijn prachtig en de mensen supervriendelijk. Op 1 van onze laatste dagen brachten we een bezoek aan de wijk Boca die bekend is vanwege de Boca Juniors en de veelkleurigehuisjes die iedereen wel kentvanfoto´s. Het is supertoeristisch maar daardoor niet minder leuk en wij liepen met open mond te kijken naar aldie gezelligheidtoen er commotie op straat ontstond en mensen Palermo, Palermo naar ons begonnen te roepen. Wij waren stomverbaasd want hoe konden die mensen in godsnaam weten dat wij een appartement inde wijk Palermo hadden gehuurd?? Nou ja, na een paar handen schudden maar gewoon doorgelopen en er geen aandacht meer aan besteed maar we waren er toch niet helemaal gerust op. Toen we even stopten voor een ijsje en de verkoper ook al Palermo tegen ons begon te roepen besloten we toch maar verhaal te gaan halen. Wat bleek? Erwin lijkt sprekend op de spits van Boca Juniors,Martin Palermo genaamd. Echt hilarisch en toen we de volgende dag een uitstapje maakten met de boot naar Uruguay werd hij weer belaagd en begonnen mensen te zwaaien en duimen op te steken naarmijn beroemde vent.Ondertussen kon je mij opvegen want Erwin onderging het allemaal als de echteMartin Palermo en genoot met volle teugen van zijn tijdelijke faam.

Argentinie konden we uiteraard niet afsluiten zonder een bezoek aan de beroemde watervallen van Iguazu en dat werd dan ook onze laatste bestemming in Argentinie en misschien ook wel de mooiste want we waren ontzettend onder de indruk van dit natuurgeweld. We hebben de hele dag besteed aan hetwandelen over, achter en voor de watervallen die vaak geflankeerd worden door prachtig heldere regenbogen. Na deze dag kon Argentinie voor onsal helemaal niet meer stuk!

Inmiddels bevinden we ons in Brazilie maar daarover pas later meer, eerst nog even de wist je datjes:

- wist je dat onze terugvlucht inmiddels bekend is en we op 15 september weer op nederlandse bodem staan?

- wist je dat weheel veel zin hebben om iedereen weer te zien maarhet reizen nog steeds niet beu zijn?

- wist je dat Argentijnen gruwelijk moeilijk Spaans spreken?

- wist je dat we een zwerver in Buenos Aires helemaal gelukkig hebben gemaakt met ons deken?

- wist je dat het vlees in Argentinie echt belachelijk goedkoop is terwijl de hotelkamers en busreizen belachelijk duur zijn?

- wist je dat de whisky inclusief is tijdens een busreis in Argentinie?

- wist je dat Erwin daardoor ladderzat in slaap viel tijdens de busreizen?