We zijn weer veilig aan land na een zeiltocht van 5dagen met de One World. Ik kan niet zeggen dat ik vijf dagen genoten heb want dat zou niet eerlijk zijn maar over het algemeen was het een echte 'once in a lifetime experience' die ik nooit meer zal vergeten....

Zoals jullie weten hebben we deze tocht geregeld vanuit Panama City. Het aanbod van boten vanuit Panama naar Colombia is erg groot maar de verhalen zijn niet altijd positief. Je hoort veel verhalen over teveel mensen aan boord en weinig eten. Onze keus was snel gemaakt toen we een aantal websites bezocht hadden en we de boten en crew met elkaar hadden vergeleken. Ookwisten wevan te voren dat de zee in deze tijd van het jaar behoorlijk wild kan zijn dus dat beloofde wat........

Voordat we aan boord konden gaan van ons zeilschip moesten we nog twee dagen doorbrengen in Portobello, een plaatsje aan de kust van Panama. We vonden een spotgoedkoop hotelletje aan de rand van het centrale plein in het dorp. Toplocatie zou je zeggen en dat dachten wij ook want die avond zou het begin van carnaval in midden en zuid amerika gevierd worden. Nou wij waren er klaar voor.... Beladen met bier en rum zijn we op het plein gaan zitten om te kijken wat er daar allemaal stond te gebeuren en dat was wat! Eerst kwamen er allerlei parades langs met zingende en dansende mensen en de sfeer werd steeds beter. Toen deze parades om een uurtje of elf afgelopen waren zagen we dat de mensenmenigte zich verplaatste naar een parkeerterrein dus wij er ook maar achteraan. Wat daar gebeurde zou ons helaas wakker gaan houden tot de volgende morgen 11 uur!!!!! Er kwamen een aantal minibusjes en uitgebouwde auto´s (Kit look-a-likes) aanscheuren die hun kofferbak opengooide, wat speakers aan de zijkant van de auto bevestigden en vervolgens echt kei en keihard spaanse rap begonnen te draaien. Whaaaaaaaaaa wat een hel, mede gezien het feit dat echt niemand danste en iedereen alleen maar een beetje dom naar de achterkant van die auto´s stond te staren. Wij ook staren...... helaas werd de sfeer ook na een uur staren echt niet beter. Dan nog maar een drankje op het plein en hopen dat het snel ophoudt. Helaas voor ons was dit voor de Panamezen blijkbaar een topfeest want ze gingen door tot 11 uur de volgende ochtend en wij hebben werkelijk geen oog dicht gedaan!!!!!!

Compleet met wallen en lijkbleek gingen wij dus kennis maken met de andere 10 backpackers op de zeilboot. Erwin hoopte al dagen op het zweeds bikini-team maar helaas kreeg hij drie australische meisjes formaat kogelstoter, twee niet al te fraaie duitse meisjes, een lief schots meisje van 22 en twee canadese jongens. Ondanks dat het allemaal geen prachtexemplaren waren klikte het al meteen en we keken uit naar de volgende dag dat we zouden vertrekken.

Om zes uur ´s avonds werden we opgehaald door Jeff, onze kapitein, die dan wel weer een uitermate leuk plaatje bleek om naar te kijken! Samen met zijn partner Rachel hebben zij de boot 9 maanden geleden gekocht en ze doen deze trip telkens weer totdat ze genoeg geld hebben gespaard om met z´n tweeen rond de wereld te zeilen.Erwin en ik hadden een private cabin geboekt en dat was prettig maar uiteraard piepklein. Er was een bed en een kastje voor je spullen en geen ruimte om te staan. Eigenlijk te vergelijken met kamperen voor gevorderden want 9 van de 10 x hangt de boot zo schuin dat je moeite hebt om uberhaupt je hut te bereiken. De eerste avond was Erwin al meteen kotsmisselijk en dat beloofde weinig goeds voor de rest van de trip. Gelukkig werd het de volgende dagen steeds beter en heeft hij uiteindelijk weinig last gehad van zeeziekte. Ik trouwens ook niet, ik heb alleen een keertje het diner overgeslagen omdat mijn eten zo hoog in mijn keel zat dat ik er echt niets meer bij durfde te proppen. Drie dagen lang zeilden we langs de San Blas eilanden en deze zijn echt prachtig. Overdag was er genoeg tijd om te zwemmen, te snorkelen en jezelf in volle vaart met de Tarzan swing van boord te gooien. De verschillende eilandjes waren gemakkelijk te bereiken en ´s avonds maakten we daar dan een kampvuur met verse kreeft, rum en bier! Om het echt af te maken speelden een van de canadese jongens op gitaar en zongen we zo af en toe eens een liedje.Dit was echt genieten met een hoofdletter G.

De laatste twee dagen nam dit genieten toch wel enigzins af omdat we 36 uur moesten zeilen om van de San Blas in Colombia te komen, zonder te stoppen! Op z´n zachtst gezegd niet de meest gemakkelijke opgave in mijn leven. Overdag op de boot met 10 mensen zonder eigen ruimte en zittend op een hard kussen en ´s nachts niet kunnen slapen van de hitte van de motor en Erwin die ervoor zorgt dat je geplet wordt tegen de muur van je hut bleek een redelijke uitdaging. Maar toen we vanochtend 'wakker' werden was het resultaat daar......... JIEHAAA we zijn in Colombia!

Wij wensen jullie heel veel plezier tijdens Carnaval. Gelukkig hoeven wij het dit jaar ook niet te missen want morgen gaan we met alle mensen van de boot de stad in om hier Carnaval te vieren. Na Rio de Janeiro in Brazilie blijkt dit de tweede stad in Zuid Amerika om Carnaval te vieren dus dat beloofd nog wat. Het wordt hier 41 graden dus ik denk dat ik maar eens een mooie bikini met van die flosjes ga zoeken zodat ik er morgen wel een beetje bijhoor........

Wisten jullie trouwens dat:

- We dolfijnen hebben gezien die minutenlang langs onze boot aan het spelen waren

- Erwin tijdens het snorkelen een haai en een rog gespot heeft

- We de afgelopen vijf dagen niet gedoucht hebben

-We ons nog nooit zo schoon hebben gevoeld als toen we zojuist een uitgebreide douche hebben genomen

- Erwin van de mast van de boot gesprongen is

- Wij aan jullie zullen denken als jullie in de polonaise lopen.... ALAAFFF!!!